vissen voeren

de vlucht van aruba naar bonaire verliep voorspoedig, als je tenminste 50 graden celsius in een klein propellorvliegtuig
niet als enige hinder ervaart. door de tussenlanding op curacao, wat precies tussen de a en b eilanden inligt, kunnen we stellen dat we alle abc eilanden hebben aangedaan. vliegtijd circa 2 maal 30 minuten. curacao viel wat tegen, moet ik zeggen, maar dat laat zich verklaren nu we het smoorhete vliegtuig niet uit mochten.

aruba en bonaire, een wereld van verschil. aruba mondain, hoogbouw, zandstranden, modern, alles erop en eraan, ingesteld op tienduizenden toeristen.
bonaire kneuterig, amateuristisch, nergens op ingesteld.
een vergelijk amsterdam en kneuterdijk misstaat niet.
bonaire kent een tiental resorts, 5 restaurants en 1 dorpscafe. niet geheel toevallig dat ons hotel, nou ja, kamerverhuurbedrijf, daar boven ligt.
pa had weer op de kleintjes gelet, en soms wat minder weelde is goed karakter vormend.

met stromend water bedoelde de brochure alleen stromend koud water, met natuureiland doelt men op circa
1 miljoen muggen, dat lampjes vervangen kunnen worden als ze doorbranden is op dit eiland nog niet doorgedrongen, internet wat is dat? en ze zijn gekker met een spiegeltje als met een dollar. en toch, het is hier helemaal top.

ons dorpscafe blijkt de pleisterplaats voor half bonaire, iedereen verzamelt hier en als je als nederlands bn er nog wil meetellen, dan schuif je aan bij de catsjes aan de stamtafel van het citycafe.
is thailand bekend om zijn b 52 ers, op bonaire drink je tequilla.
ook daar blijk ik goed tegen te kunnen, mij maken ze niet gek. en trouwens, so what, als je bed boven het cafe staat en de muziek tot 3 uur doordendert.
geen beklag , gewoon meewiegen, heerlijk.

wat een genot als er 6 gasten met je meereizen die het prima met elkaar kunnen vinden. bonaire presenteert zich als divers , duikers, eiland, en terecht.
vandaag huurden we een vette speedboot, en naast de al min of meer verplichte nummers als waterski en wakeboarden, dan ook maar eens bejaarden snorkelen.
iedereen doet het, dus het zal wel mooi zijn.

toen robin en mike overboord waren, dachten wij dat het wel leuk zou zijn wat brood over boord te gooien.
en leuk was het, werkelijk in een fractie van een seconde totaal omgeven door duizenden vissen, groot en klein, alle kleuren van de regenboog, waaronder wat felle bijtertjes en elctrische schokken veroorzakers, zodat onze mannen, met de haren recht overeind, alle records van p vd h uit einhoven
vermorzeld hebben. toen ze vroegen of wij wel goed bij ons hoofd waren informeerde ik lakoniek dat ik vroeger in de leidsevaart deze methodiek ook al met succes hanteerde. de mannen lopen nu nog te krabben en te jeuken , maar dat doe je hier toch al van de muggebulten.

snorkelen is indrukwekkender dan je in woorden kan weergeven, wat een totaal andere wereld daar onder zee,schitterend.
spoedcursus duiken nu ook op de verlanglijst geplaatst.


wel een windsurfeldorado op bonaire ontdekt; windkracht 5, ondiep water,
blote voeten, zandbodem, hiervoor is het windsurfen geschapen. de jongens hebben zich helemaal uitgeleefd, paps voorop, en de meideen, nog bruiner dan ze al waren.
tot s avonds 2 uur in je t shirt en billabongetje, dat went snel.

oud en nieuw was iets speciaals, geen geld om eten te kopen, maar vuurwerk wordt niet op bezuinigd door de eilandbewoners.

maar geen tijd voor rust want de kitesurflessen voor gevorderden zijn al weer ingepland.
het is zeven uur, het internetcafe gaat sluiten, zoals het hele eiland op dit tijdstip. behalve u raadde het al, het citycafe, gauw naar de stantafel

ieder nog een goed 2008 en dank voor alle sms'jes die ons dus wel hebben bereikt.

Show them the way in liverpool, all the best.