formule 1

Gisteren was een rustdag ingelast door de reisleiding, dus een strandwandeling van 15 kilometer moeten maken.
het strand van de badplaats Jontien, gelegen tegen de meer bekende stad Pattaya[ bijna 1 mio inwoners en toeristen]heeft een lemgte van 15 kilometer, hetgeen in de tropen een extreme lengte inpliceert. meestal zijn het hier baaien. die 15 kilometer moet je dan ook onmiddelijk te voet afleggen van Paul, die overigens zelf niet meeging.taxietje terug en op naar de stad voor het kopen van ja ja daar is ie dan, de zonnebril. later volgen hiervan de afschrikwekkende details
Om het stadse karakter wat het strand hier toch kent [ niet vrij van plastic, rotzooi, drukke achtergelegen boulevard, etc ] vandaag een overtochtje naar een bountyeiland , zo'n 10 km uit de kust vandaan. Wat heet, Paul had een wat snelle speedboot gearrangeerd, niet wetende dat dit een soort formule 1 raceboot betrof, die vooral tot hun recht komen op vlak water.
Toen onze prive kapitein bij de start een soort overvalmasker over zijn hoofd trok, en adviseerde goed vast te houden en vooral niet te bewegen was mij al weer duidelijk dat we nieuw Thais avontuur tegemoet zouden gaan. Met een kleine 80 km per uur schoten we over de golf van Thailand, die gelet op wat cycloontjes in de buurt bepaald niet vlak was. Onze boot, van flinterdun hout, vloog als het ware over de golven, die buitengaats niet van die op de Noordzee met een windkrachtje 6 te onderscheiden waren. Tegen de klappen die de romp te verduren kreeg leek de boot niet bestand, maar een onderling wedstrijdje met de pal bij varende grote concurrent om het eiland als eerste te bereiken, droeg ertoe bij dat onze kapitein even geen boodschap had aan de gillende Ing en Eet, en de gasschuif maximaal naar voren schoof.
Zwemvesten, wat is dat ook weer in het Thais. Ruggewervels kraakten, baarmoeders verschoven, fonteinen spoten over de boot, en verdomd, we verloren de strijd ook nog eens met een paar metertjes verschil.
Een paar jaar ouder op de strandbedjes van het witte zandstrand neergevallen
en eerst een uurtje de nachtmerry verwerkt. Wie bedenkt toch steeds van dit soort weekjes voor je rust.

Later die dag nog even in het voetbal stadion van de FCPattaya wezen kijken.
Thaise gatenkaas.
Paul loopt hier nu overal te verkondigen dat Dicky Advocado een goeie trainer is, ik wil hem dan niet afvallen en kijk maar even of ik er niet bij hoor. Als Steef, Doob en Misha de fotoos kunnen beoordelen [lekker veldje he en een graadje of 35; niets te zeuren dus bij HBC] dan graag straks met een gesloten verdediging de nacompetitie afsluiten.
Succes mannen