sarah-quita , aruba's overall athlete

De vervolgcursus kiten begon met de kennismaking met Sarah-Quita Offringa, die kleine tengere roodharige nergerin uit Aruba, die trots meldde dat zij de nummer 2 surfing lady van de wereld is.
Dat werkte als een rode lap op onze gespierde grote blonde jongens. Na 10 valse starts, en bijna de moed opgegeven, wist Robin eindelijk de juiste balans op zijn board te vinden.
Zonder dat Robin wist hoe, wist ie Sarah te passeren, om vervolgens met een magistrale niet bedoelde salto op 't rif te eindigen. Nu snappen we waarom Sarah inhoeld.
Ondertussen had schoonzoon Bas in zijn niet aflatende wil zich voor de Catsjes te bewijzen, de tsunami alarmen doen afgaan. Hij had bij al zijn pogingen om door de vlieger uit het water gesleurd te worden inmiddels zoveel water opgeslokt, dat de rescuedienst verondersteld had dat de zee zich terugtrok en groot alarm sloeg.
Mondje dicht Bas, zei schoonpa nog belerend. Ten eerste spreek je me dan niet tegen, ten tweede krijg je geen water binnen.
Een harde wind en toch een vlakke zee, je voelt al wel aan dat dat eigenlijk niet kan. Alleen als de wind aflandig is, is zoiets mogelijk, en daar is op Aruba nu juist sprake van. Kom je uit de luwte, dan worden de golven hoger en de stroming sterker.Toen wij de kite surfschoolhouder wezen op een inmiddels al kilometers afgedreven Mike, reageerde deze zoals alle Arubanen, pocco pocco, hetgeen betekent vooral geen haast maken.
Halverwege Venezuela is ie later opgepikt, volgepropt met bolletjes door een of andere Spaans sprekende visser(sboot) die hem uit het water had gevist en om een kleine tegenprestatie had gevraagd.
Ook Joyce liet zich niet onbetuigd, en riep Sarah bitsig toe dat zij dan misschien wel beter kon surfen,
maar ... Dat verteld ze jullie later zelf wel.
Hoe dan ook, Nederland is 4 kitesurfers rijker, en dat is een mooi bezit.
Met dank aan neef Mark, die met zijn nimmer aflatende enthousiasme en bloedstollende demo's de moed, die je bij het aanleren van deze sport toch wel vaak in de surfschoenen zakt, erin wist te houden.

12.30 uur was volgens de aanplakbiljetten, de aanvangstijd van de full moon party. Renee, de hele vakantie al goed bij de tijd, vroeg zich af of dan de maan al wel te zien was. De nachtelijke beachparty begon als gedacht dus toch om 0.30 uur, en vrouwen mochten gratis naar binnen, maar nog erger, ook gratis drinken. Onze meiden, toch al niet bang voor een voetje van de vloer,
lieten zich meegaan in de pinacolada's, en dat het in de tropen pas veel later licht wordt dan bij ons in de zomer hadden ze niet eens gemerkt. DJ Chuckie was speciaal uit Holland ingevlogen en naar ik me heb laten vertellen was de muziek masterlijk,
een aaneenschakeling van dance, house en r&b. Op de boulevard was het druk die ochtend, paps en mams op weg naar hun zonnebedjes op het strand, de jeugd die zojuist verlatend.

Kite-surfen, jetskien, zwemmen, joggen,
windsurfen, golfen, shoppen en ook nog bruin worden; tijd is er tekort.Gezond eten schiet er bij in, hoewel een big mag, een whopper, pizzahut, wendy's, ben en jerry's, KFC [nee, niet die uit De Koog] en Dunkin Donuts; iets zal er toch wel vitamine bevatten?

Onze uitleg aan de kleintjes over hoe met meer geld het Casino te verlaten als in te gaan wierp zijn vruchten af. Robin
zou bij HBC zeker gekwalificeerd hebben als midwinter poker master, want over zijn helaas beperte winst [maar pa wou weer te weinig inzetten]zal de casinomaffia van het eiland nog lang napraten. Zet Manon achter een gokkast, en je hoort de munten rinkelen.
Dat kan geen geluk zijn, daar moet meer achter zitten.

Nog even voor het geval het in Holland mocht regenen. Het klimaat is hier heerlijk, temperatuurtje een dikke 25 en een nimmer aflatende verkoelende wind.
Af en toe een wolkje, maar dat is eerder lekker dan vervelend.
Morgen snorkelen en dan naar de echte 18 holes; Mis je het voetbal niet?
Ach, we houden een balletje hoog op het strand, da's toch ook voetbal. Het valt allemaal niet mee hier, maar we slaan ons er wel doorheen.