NIEVE is sneeuw in het spaans

Gisteren hebben we het Alhambra aangedaan.
We vertrokken, zoals dat hoort zo dicht bij de evenaar, met strakblauwe hemel en een graadje of 10.
U heeft er ongetwijfeld wel eens van het Alhambra gehoord, maar wat maakt dit nu zo
wereldberoemd.
Welnu, als de v campens en catsies, eens of zelfs nog minder in de 1000 jaar in Andalusie, het oogverblindende moorse paleis uitstappen, begint het te sneeuwen in Granada. En dat is sinds mensenheugenis nog nooit gebeurd, en dat maakt het Alhambra nu zo byzonder.
Sneeuw is voor de Spaanse furies hier zo uniek, dat ze om ons heen, juist toen de sneewstorm begon en wij naar buiten treden, massaal in gejuich en luid applaus uitbarsten. Paul gelooft nog steeds dat hij die bewondering oogste, we laten het maar zo.

Natte sneeuw ging over in echte sneeuw, en zoveel sneeuw als ik in Granada heb mogen aanschouwen, had ik in de karige 2 weekjes wintersport daarvoor in de Alpen niet mogen
meemaken. Best onhandig hoor, die klimaatveranderingen. Heb ik skies, laat ik ze thuis.

De stroomstoring die Granada des namiddags trof, droeg ertoe bij dat het voor P en E toch nog een romantische vakantie werd, dat dan weer wel.

Vandaag tussen de besneeuwde hooglanden naar Ronda gereden. Andalusie is echt mooi. Ronda is een supergezellige Valkenburgachtige provinciestad met onwaarschijnlijk fraaie rotswanden waarop het oude stadscentrum. De stad word doormidden gesneden door een 100 den meters diepe kloof, waarover een bouwvallige smalle gemetselde brug-viaduct uit het jaar 1000 of eerder. Oude bende dus,
met name ook dat afstandse hekwerken-oude muren aan de randen, ertoe leidende dat mijn toch niet aflatende hoogtevrees, nog eens wordt aangewakkerd. Dat ik zo´n, in staat van ontbinding verkerend viaductje, zekerheidshalve en zenuwachtig kruipend op de knien over de middenberm pak `daarbij het lokale verkeer blokkerend´ en mijn reisgenoten vrolijk fluitend en ndruk fotograverend over de railing de onwaarschijnlijke diepte inkijknen, zegt dan ook meer over het onverantwoordelijk gedrag van deze laatsten dan over mijn terechte hoogtevrees.
Ze laten uw vaste schrijver gewoon aan hun lot over, niet beseffend dat het oversteken van zo´n hoogte voor mij als een prestatie van wereldformaat telt.

Het knusse historische hotel wat onze reisleiders nu weer hebben uitgekozen grenst aan het ongelovelijke. Superartistiek, alles lijkt uniek, alles is anders, alles staat ter beschikking ´behalve de waardin moest ik P op zijn hart drukken´ en alles in de prijs inbegrepen, dus ook het bier Henkie. Je voelt je er binnen 10 minuten als thuis. Echt geweldig en gaaf om eens mee te maken. Unicum.

Morgen via de kutweg ´tikfoutje wat ik van E om haar vermoedelijk moverende redenen maar even moest laten staan ´, u begrijpt het, gedoeld wordt hier op de fraaie kustweg, naar de Aeroporte, en dan richting Olanda en linea recta naar Club De Futbal ons HBC.
Wij zijn er klaar voor een kampioenschap en hebben er ook deze week weer alles aan gedaan.

Adios