take me out to the ball game

vrijdagavond meteen maar de HOUSE OF BLUES aangedaan; een muziektent met een hoog touristisch karakter.
Toch wel byzonder eens mee te maken.
Zaterdag naar de baseball topper Chigaco Cups tegen Cincinatty Reds.
Indrukwekkens stadion, indrukwekkend volkslied, honkbal van een hoog kaliber maar soms ook met knullige fouten.
Niet dat dat de Amerikanen interesseert. In een stampvol stadion zitten 50.000 supporters, jong en oud, dik en soms dun, man maar ook vele vrouw,onaflatend met elkaar te ouwehoeren.
Als er even niets gezegd wordt gaat er een hot dog of burger naar binnen en bier wordt er mer liters gedronken, gewoon op de tribune.
Niks geen afgescheiden terrasje dus, zoals wij als amateurvoetballers ons gewennen.
Dat dat goed gaat ligt aan het feit dat weinige supporters de wedstrijd volgen. Eten en kletsen en de hoogtepunten op de schermen bekijken.
Henk had ons gesommeerd als Cups supporters te presenteren, waarvoor een uitgebreid bezoek aan de shop.
Mocht niet baten, een ongelukkige 5 7 nederlaag viel ons ten deel.

De boottocht die namiddag was alweer zo'n hoogtepunt.
De rivier kronkelt zich tussen de wolkenkrabbers door en vernoemt zich niet voor niets the skycrapers canyon. Het Michigan meer blijkt nota bene groter dan de hele Noordzee.
Alles is groter in Amerika, ik begin het te geloven.

De Buddy Guy bar blijkt geen gay bar maar, ik had het kunnen weten, een blueskrot. 2 Topoptredens gezien van
ouwe knarren die het vak nog altijd meester zijn. perspectieven voor het Lentefeest, moest Henkie concluderen.

Nog 1 dagje in de zo bekend staande the windy city, die ik niet anders ken als een enerverende metropool waar het altijd heerlijk weer lijkt te zijn.